معنی از دیگر سوره های مکی

زمر

حجر

قصص

زمر

زخرف

شمس

قدر

فاتحه، انعام، اعراف، یونس، هود، یوسف، ابراهیم، حجر، نحل، اسرا، کهف، مریم، طه، انبیا، مومنون، فرقان، شعرا، نمل، قصص، عنکبوت، روم، لقمان، سجده، سبا، فاطر، یس، صافات، ص، زمر، غافر، فصلت، شوری، زخرف، دخان، جاثیه، احقاف، ق، ذاریات، طور، نجم، قمر، واقعه، ملک، قلم، حاقه، معارج، نوح، جن، مزمل، مدثر، قیامه، مرسلات، نبا، نازعات، عبس، تکویر، انفطار، مطففین، انشقاق، بروج، طارق، اعلی، غاشیه، فجر، بلد، شمس، لیل، ضحی، شرح، تین، علق، قدر، عادیات، قارعه، تکاثر، عصر، همزه، فیل، قریش، ماعون، کوثر، کافرون، مسد، اخلاص، فلق، ناس

یس

شمس

حجر

شعرا

منسوب به مکه، سوره هایی از قرآن که در مکه نازل شده. [خوانش: (مَ یّ) [ع.] (ص.)]

مکی. [م َک ْ کی](اِخ) دهی از دهستان مرکزی بخش ریوش است که در شهرستان کاشمر واقع است و 696 تن سکنه دارد.(از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

مکی. [م َک ْ کی](اِخ) ابن ابی طالب حموش بن محمدبن مختار الاندلسی القیسی، مکنی به ابومحمد(355- 437 هَ. ق.). از علمای تفسیر و عربیت بود. در قیروان ولادت یافت و در شهرهای مشرق بگشت و سرانجام در قرطبه اقامت گزید و در همانجا درگذشت. او راست: «مشکل اعراب القرآن » و تألیفات دیگر.(از اعلام زرکلی ج 3 ص 1067).

599